Τα θέματα του είδους του ατόμου παίρνει τις πλαστές τσάντες καθώς και τι έχουν παρατηρήσει τα πλαστά κράτη σχετικά με ένα άτομο, βεβαίως, συζητήθηκε μέχρι θανάτου. Στο φόρουμ μας καθώς και σε άλλα μέρη, τόσο οι ψεύτικοι haters όσο και οι ψεύτικοι ενθουσιώδες έχουν πολύ, εξαιρετικά ισχυρές απόψεις. Οι άνθρωποι σε αυτή τη διαμάχη φαίνεται να παίρνουν εξοργισμένα γρήγορα καθώς και να πάρουν τις επιλογές της άλλης πλευράς προσωπικά. Οι ψεύτικοι αγοραστές πιστεύουν ότι οι γνήσιοι αγοραστές είναι μόδα-βιομηχανία dupes? Οι γνήσιοι αγοραστές πιστεύουν ότι οι ψεύτικοι αγοραστές είναι φτηνές που θέλουν όλοι να πιστεύουν ότι είναι πλούσιοι.
Το πρόβλημα της παραποίησης είναι γεμάτο με τα ζητήματα της νομιμότητας, της πνευματικής ιδιοκτησίας, της κοινωνικοοικονομικής, καθώς και της εμφανής κατανάλωσης. Φανταστικοί στοχαστές όπως ο Jean Baudrillard αγωνίστηκαν δυνατά πάνω από την αξία της αυθεντικότητας, τη λειτουργία του αντίγραφου, καθώς και ό, τι δηλώνει η λειτουργία για την κοινωνία που την αγκαλιάζει. Τα πορτοφόλια είναι αναμφισβήτητα μόνο ένα μέρος του ερωτήματος γενικής αυθεντικότητας, ωστόσο, όταν ο Louis Vuitton μπορεί να ενισχύσει τα εισοδήματα ακόμη και σε μια παγκόσμια ύφεση, μπορεί να είναι ένα μέρος που αξίζει να σκεφτούμε με ενισχυμένη σοβαρότητα.
Και αυτό είναι ακριβώς αυτό που το καταπολεμά, καθώς και ο ερευνητής του MIT Dan Ariely.
Για όλη τη φλυαρία, καθώς και για το χέρι-δαχτυλίδι πάνω από τις τσάντες της μαύρης αγοράς, υπήρξε εξαιρετικά λίγα, ξέρετε, η επιστήμη που διεξήχθη. καθώς και πολλά από αυτά που έχουν γίνει ήταν η ερευνητική μελέτη σχετικά με το πώς αυτή η μαύρη αγορά (όπως και κάθε άλλη μαύρη αγορά στον πλανήτη, duh) συμβάλλει σε πολύ πιο έντονο τύπο εγκληματικότητας, όπως η φαρμακευτική αγωγή καθώς και ο άνθρωπος διακίνηση. Ακριβώς όπως πολλά πράγματα, όμως, τα ψεύτικα πορτοφόλια πιθανότατα σας λένε πολύ περισσότερα για το πώς κάποιος βλέπει τους εαυτούς τους από το πώς βλέπουν τη λευκή δουλεία (οι καταναλωτές όλων των προϊόντων τείνουν να βάζουν παγκόσμια προβλήματα από το μυαλό τους όταν αφορά να πάρουν άχρηστα χάλια που πρέπει απλώς να έχουν). Έτσι, σίγουρα, η λήψη απομιμήσεων είναι ενδεικτική για συγκεκριμένες στάσεις. Ωστόσο, όταν κάποιος έχει στην κατοχή του μια πλαστή τσάντα (ή γυαλιά ηλίου ή οτιδήποτε άλλο), μπορεί να τροποποιήσει τη μέθοδο που βλέπουν οι ίδιοι και, ως εκ τούτου, ακριβώς πώς ενεργούν σε άλλες ηθικά αμφίβολες καταστάσεις;
Αυτό είναι που ο Ariely έθεσε να δοκιμάσει. Αφού έλαβε το πρώτο του σχεδιαστή, μια τσάντα Prada Messenger ως ευχαριστώ που μιλήσαμε σε ένα συνέδριο, ήταν συγκλονισμένος με το πόσο διαφορετικό αισθάνθηκε όταν το έφερε, παρόλο που κρατούσε το λογότυπο να γυρίσει, οπότε κανείς δεν θα το παρατηρήσει. Δεν είχε σκεφτεί για τον εαυτό του ένα crekseshorse με οποιοδήποτε είδος τρόπου, καθώς και ανακάλυψε τη δύναμη που είχε η γνήσια τσάντα του Prada πάνω του τον τύπο του ενοχλητικού. Έτσι, αποφάσισε να κάνει μια σειρά μελετών για να ανακαλύψει εάν η κατοχή γνήσιων ή πλαστών προϊόντων σχεδιαστών θα καθιστούσε διαφορετικά τα θέματα δοκιμών.
Και τα ευρήματά του ήταν αρκετά καθοριστικά. Στην πρώτη μελέτη, παρείχε πάνω από 200 θέματα δοκιμής ένα ζευγάρι γυαλιά σχεδιαστών για να φορέσει – οι μισοί είπαν ότι ήταν πραγματικοί, το άλλο μισό που ήταν πλαστά. Στη συνέχεια, τα θέματα έλαβαν μια σειρά από καθήκοντα να κάνουν για να καλύψουν την αλήθεια ότι ήταν πραγματικά ελεγχόμενοι για το αν θα εξαπατούσαν ή όχι ένα συγκεκριμένο από αυτά – μια δοκιμή μαθηματικών, φαινομενικά μη συνδεδεμένο με τα γυαλιά. Από τα θέματα είπαν ότι χρησιμοποιούσαν γνήσια γυαλιά, το 20% εξαπατήθηκε στη δοκιμή. Αυτοί που τους είπαν ότι είχαν στην κατοχή τους ψεύτικα γυαλιά; Ένα επιβλητικό 60% εξαπάτησε την ίδια ακριβώς δοκιμή μαθηματικών.
Αυτή η συγκεκριμένη ερευνητική μελέτη έχει τα προβλήματά της – για παράδειγμα, καμία ομάδα διαχείρισης, για παράδειγμα – είναι δύσκολο να δηλώσουμε αν τα προϊόντα σχεδιαστή έκαναν την πραγματική ομάδα να παίξει ή τα απομιμήσεις που έκαναν την ομάδα αντιγράφων να παίξει κάτω. Με μια τόσο μεγάλη διαφορά, όμως, πρέπει να πιστέψετε ότι ήταν λίγο από τα δύο.
Μια άλλη από τις μελέτες του Ariely ζήτησε από τους συμμετέχοντες να ταξινομήσουν ακριβώς πώς “αυθεντικό” έχοντας 1, 2, 3, καθώς και 4 πλαστά προϊόντα τους έκαναν να αισθάνονται, καθώς και το αποτέλεσμα ήταν εξίσου ενδιαφέρον. Υπήρχε μεγάλη διαφορά μεταξύ των μη πλαστών προϊόντων καθώς και της ύπαρξης ενός, ωστόσο, όταν παρέχονται επιπλέον παραποιημένα προϊόντα, η νομοθεσία για μειωμένες αποδόσεις φάνηκε να ισχύει. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν διαφορά δυαδικών ψηφίων στο συναίσθημα μετά την έναρξη της πλαστογραφίας σφαίρας.
Και οι δύο αυτές μελέτες φαίνεται να υποδηλώνουν το ίδιο ακριβώς τελικό αποτέλεσμα, καθώς και ένα αποτέλεσμα που έχει αντιγραφεί σε μελέτες ανθρώπινης συμπεριφοράς που διαφορετικά δεν θα είχαν τίποτα να κάνουν με την πλαστή βιομηχανία. Η πρώτη φορά που ένα άτομο παραβιάζει τον δικό του ηθικό κώδικα είναι ο πιο δύσκολος. Οι επακόλουθες παραβιάσεις είναι πολύ ευκολότερες. Και στις δύο αυτές καταστάσεις, αυτή η προκαταρκτική παραβίαση ήταν η κατοχή ενός παράνομου αντικειμένου αντιγράφου. Είτε η δεύτερη είτε η τρίτη παραβιάσεις εξαπάτησαν σε μια δοκιμή ή κατέχουν πολύ πιο παράνομα αντικείμενα, φαίνεται ότι το πρώτο βήμα για το αμφίβολο ειλικρινές έδαφος κάνει το thoΟι μεταγενέστερες ενέργειες είναι πολύ πιο εύκολες για πολλά θέματα δοκιμής.
Αυτό που πιστεύω ότι είναι πολύ ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι ότι αυτή η ερευνητική μελέτη φαίνεται να επαληθεύει πολλές επικρίσεις των ανθρώπων εκείνων που παίρνουν απομιμήσεις: ότι είναι ουσιαστικά άνετα με την εξαπάτηση καθώς και με τις ειλικρινείς συνέπειες των επιλογών τους , εφ ‘όσον τους αρέσει το τελικό αποτέλεσμα. Ίσως μια ακραία κριτική για κάτι τόσο βασικό όσο μια τσάντα, όσο όσο συχνά οι άνθρωποι αποτυγχάνουν να θυμούνται ότι κάθε επιλογή έκανε να δηλώσει κάτι για το άτομο που το κάνει.
Εικόνα μέσω του Flickr
Άρθρο μέσω του nyblog